Gerry en ik hadden al een tijdje terug ingeschreven voor de ‘Bergrace by night’. Ria en Vino besloten mee te doen. Verschillende afstanden van de Wageningse berg naar de Grebbenberg, op zich niet gek, maar de starttijd 23.00 uur is ietwat ongewoon, temeer daar het overgrote deel van het parcours onverlicht is. Natuurlijk gingen wij niet voor kort, maar lekker lang donker dus 12,6 km. Gelukkig bleken er ruim 2000 gekken te zijn, toch geruststellend.
Vrijdagmiddag gingen de vier dwazen op weg naar Wageningen waar het hotel al was geboekt. Na aankomst het stad(je) in om een pastarestaurant te zoeken en het parcours te verkennen. De start was in het voetbalstadion net buiten Wageningen, het spandoek hangt uitnodigend klaar bij de watertoren, verder was er geen activiteit te bespeuren. Na een heerlijke pastaparty met glaasjes water gingen we naar Ouwehands Dierenpark in Rhenen om de startnummers op te halen. We gingen met twee auto’s om na de finish weer vervoer terug naar Wageningen te hebben. In het Jungle restaurant van het dierenpark lagen de nummers klaar met lightsticks (van die dingen die je moet buigen en dan geven ze licht).Er was muziek en er waren al veel deelnemers die per bus naar de verschillende startpunten gebracht werden. Wij gingen nog terug naar het hotel omkleden en moed verzamelen. Ca. 10.00 uur vertrokken 4 wandelende kerstbomen naar de Wageningse berg. Bij deze race vertrekken de vrouwen 10 minuten eerder dan de mannen. Dus na de warming-up gingen de meisjes vooraan staan en begon het aftellen. Daarna stortten wij via het eerste donkere bospad van de berg af. Het is gewoon even wennen, geconcentreerd lopen en bedenken dat er geen doden en gewonden langs de weg liggen, dus waarom zou ons dat dan wel overkomen. Leuk gezicht al die lightsticks die zich als een lint door nacht voortbewegen. De ogen wennen aan het donker en echt je ziet én ruikt ook wat van de omgeving. Zo nu en dan hoor je een loeiende koe of een briesend paard en je ruikt openhaarden. De laatste 800 gaan we de Grebbenberg op, onverhard naar boven. Maar aan weerzijden van het pad staan allemaal lichtjes, een feeëriek gezicht, maar wel verraderlijk onverhard en zo nu en dan met een wankel evenwicht. Dat Gerry en ik 100 m voor de finish nog onderuit gaan en Ria al in het begin naast haar schoenen is gaan lopen kan de pret echt niet drukken. Een hele ervaring op gevoel lopen. Na de finish nog even de startauto ophalen, douchen en dan aan de, in dit geval witte, sportdrank. Welverdiend. De volgende dag hebben we een deel het parcours met de auto nagereden. Wat blijkt naast koeien en ander Hollands vee zijn we ook langs kangoeroes, struisvogels en lama’s gekomen. De Grebbenberg zijn we opgelopen een prachtige omgeving. We hebben genoten dus volgend jaar gaan wij weer, misschien iets voor de verplaatsingstraining van de zaterdag ? Rietje |
Vermeld je naam, je e-mail adres en telefoonnummer zodat je makkelijk te bereiken bent voor onze leden.
Marjan Linger
Is er iets te melden laat het weten aan de redactie. Email: miepenrob@planet.nl